Agardaba impaciente. Oín pasar un taxi, tiñan que ser eles. Fundinme nunha aperta intensa con cada un e escapei mentalmente da lóxica da mazá da relatividade. Despois de varios meses de espera, os soños non eran tal. Alí estaban en Sydney e abofé que eran eles, traían a choiva. “Que negro estás” foron as súas verbas de benvida.
Pestanexei, pechei os ollos. Volvinos abrir. Era hoxe.
Case tres semanas máis tarde a porta 87 de Darlington Road volveu presenciar unha escea idéntica. Desta vez en modo “rewind”. Outras catro apertas para devolverme ó mundo de Newton. Volta á paciencia.
No medio, un plan axustado e un tempo escaso pero sen final. Foi unha viaxe para toda a vida.
Estas son algunhas imaxes para resumir este “time of our life”. Mañá máis.
Ollo ó que ía cociñar Adrián...Atentos á foto.
Remarkable Rocks, Kangaroo Island
Lake McKenzie, Fraser Island
Eastern Beach, Fraser Island
Ese é un bo resumo: "time of our lifes". Boa viaxe e mellor compañía.
ResponderEliminarDura despedida. Botareite de menos estes outros... 6 meses? Cóidate my aussie friend!
Gracias por todo!